Burza rozszalała się na dobre i byłam pewna, że nie ustanie przez najbliższe kilkanaście godzin. Deszcz stopniowo przybierał na sile, by osiągnąć apogeum akurat wtedy, gdy wyszłam spomiędzy gęsto rosnących drzew, a ciężkie krople zaczęły atakować moje futro z jeszcze większą zawziętością. W tych okolicach chmury nigdy nie opuszczały nieba, a słońce świeciło blado, jakby lada moment miało zgasnąć. Zdążyłam przyzwyczaić się do nieustannej obecności...
