Słyszalny szelest trawy uprzedzał kroki wilka. Ciche łupnięcia zwiastowały nadejście dużego, majestatycznego basiora, który swoją postawą mógł przyćmić nie jedną wilczą duszę. Niczego niespodziewający się wilczur został nagle przewrócony przez czarnofutrą waderę, która wleciała w niego z całym impetem. Obydwie postacie zatrzymały się uderzając o pień czarnego rozłożystego dębu. - Rimmon! Tak dawno Cię nie widziałam! - wykrzyczała Atseli - Ozyrysie...
